İlk yağmur damlasıydı yanağımdan süzülen,

sen diye zozan

Açarım ellerimi yere düşürmem seni

Günüme doğan güneşin bakışlarında

Bir yeşil elmanın renginde sen

Bir kayısı kokusunda bulurum seni zozan

Sabah içtiğim bir taze çay

kokusunda demlenirim seninle zozan.

Bulurum ben seni seher vaktinde

Bir serçenin çığlığında

Bir Harran tomurcuğunda zozan.

Nev baharla geldin,

Asit yağmurları bıraktın gözlerime zozan.

Bir kan çiçeğiydi parmağında yürüyen

Yüreğinki kıblesine uyduğum

bir taze ekmeğin kokusunda ellerin

bir buseyle doyduğum.

Yüreğinki berrak

Bir taze gelinin gelinliği kadar.

Ve o masum dudaklarından

Bir çilek kırmızısıydı damlayan.

Yüreğimde saklarım seni üşütmem zozan.

Gözlerindi derin denizlerin adı zozan

Yufka yüreğimin

Penceresinde kaldı parmak izlerin.

Ömrüme sarkan üzüm salkımı kaküllerinin

Gölgesine sığındım zozan.

Yüreğim düğüm düğüm olurda

açamam derdimi kimseye zozan

Dilim adın alfabesine mahkum

Bilmem bir şey senden başka

Nasıl düşürdün beni bu çıkmaz aşka

Sen ne aşklar duydun amma

Bu aşk başka zozan bu aşk başka.

Gözlerin ki sedef bir nehirdi su içtiğim.

Sevdan ömrüme panzehirdi zozan.

Sabah yüzüme serptiğim, besmeleyle içtiğim

Suyun aydınlığında sen, akışında sen

Bir dağ yamacında çam ağacında

Bir nazlı bebeğin bakışında sen…

Pencereme konan kelebeğin nakışında sen

Leylakların kokusunda bulurum seni zozan.

Akşam güneş batarken son kez baktın

Süzüldün gözlerimden

Bir sevda akşamında beni yaktın zozan.

Adın lahza lahza geceme düşüyor

Burada yüreğim üşüyor

Al canında ısıt zozan.

Yüreğimde bir yağmur var

Gözlerimden düşer asit yağmurları

Beni buralardan aldır zozan

Fay hattında kaldım yaktın yıktın beni

Gel enkazımı kaldır zozan…

SAFFET ÇAKIR