KAN GÜLÜM
Zulmün dehlizlerinde kalkarken kadehler,
Damlar yüreğime mazlumların gözyaşı;
Şarapneller altında ağlayan çocuklar…
Kan gülleri konan cennet yüzleriyle,
Kar beyaz bir ölümün kollarında yüzerler.
Sırtlanların utanacağı tarih önünde,
Yerküreye unutulmaz tabloları çizerler.
Bir kan gülü düşmüşse bu şehre,
Telaş düşmüştür en özgür nehre,
Acılar kıvrım, kıvrım iz bırakır,
Değişir en sevimli her gülen çehre…
Sen kan gülüm düştüğün yerde ilkbahar,
Yeşerir yarınlara meftun mevsimlerin,
Boy verecektir en ölümsüz çiçeklerin,
Kokuların yayılacak arza ve göklere de
Bir şafak tutmuş gecenin yakasından
Yıkayacaktır elbet bir kuytu derede…
Şimdi zambak zamanı nerde uçurtmaların?
Bak takılı kanadına baharlar, turnaların.!
Cani ve canavarlar çıkarsa da dişini;
Seni bekliyor gelincik yüzlü yarınların.
Artık diz üstü sürünme yeter kan gülüm.!
Kalk Fırlat hayallerini Sema’ya korkma,
Artık özgürce uçsun uçurtmaların…
Saffet çakır 2009-
Web dizayn: imamlarburada@hotmail.com