EBEM KUŞAĞI
Yağmur yüklü bulutlarla geldin
rengarenk bir gökkuşağıydın karşımda
saklı dualarım vardı avuçlarımda
Ben sana bir yürek sakladım altından
çocukken geçerdik ebem kuşağının altından
bilmem sende geçermiydin
ellerini semaya açarmıydın ?
Yok o zaman çocuktuk saftı yüreğimiz
düşsek acımadı derdik, biz bir şekerdik
Yağmur sonrası gökkuşağını beklerdik
Ellerimizi kenetlerdik.
Baş ucumuzda bilyelerimiz vardı
kızların tahta bebekleri
oyuncak kelebekleri vardı.
Biri bize şeker verse minnet duyardık.
Herkesin bir hikayesi vardı
Kimisine boş laf, kimisine saf, kimine sarraf düşmüştü...
Herkesin hikayesi kayda değerdi...
ıhlamurlar yağmurda boyun eğerdi.
İki hikayenin arasında sevgi bağı kuran
cevahir yürekli insanlar var
Onların yürekleri faran dağları kadar.
Ben mi, ben yine ebem kuşağını bekleyeceğim
yağmurlu bir günde...
çiçekler güldüğünde...
SAFFET ÇAKIR
Web dizayn: imamlarburada@hotmail.com