www.antoloji.com/saffet-cakir/siirleri/ Son Şarkı • Bir şarkı dillenir hayat bağında, • Muamma bu dünya bestekar şimdi. • Buzlar yavaşça erir kaf dağında, • Dikenler sustu da, tövbekar şimdi. • • Mevsimler eridi, gün kökten yandı • Gökkuşağı renkler zamana kandı • Gölgeler düştü, berzaha uzandı, • Elden kayıp gitti ilkbahar şimdi. • • Sessizce eser hazanda bu rüzgar, • Bir meçhulde ağlar öksüz umutlar. • Yıkılmazdı derdin, ardımda dağlar; • Güvendiğin dağlar tarumar şimdi… • • Ne baharlar uçtu çeşm’in bağında • Emanet eridi taze çağında, • Nefis kral idi kendi dağında; • Kibir mahkum, devrik hükümdar şimdi… • • İnsan bu, hayatın bir tek öznesi • Sözler oldu, amellerin güftesi, • İşte koca ömrün en son bestesi; • Son şarkı hazanda bir rüzgar şimdi. • • Hicaptan eridi buzu dağların, • Ziyası silindi ak ufukların, • Çekildi perdesi bak yarınların, • Finale tek kaldı ahuzar şimdi… • • Yazgı işte, bir toprakla baş başa, • Mendil tutmaz kimse gözünde yaşa • Son şarkın yazılır, dikili taşa • Yüreklerden ince kan sızar şimdi. • • Maveraya uçtu öksüz hayaller, • Masiva ki, en son şarkıyı söyler. • Sessizce çekilir ürkek gölgeler, • Pusuda iki taş, bir mezar şimdi. |