SONBAHAR
Sonbahar! işte geldin ansızın,
içtik acımasızca ilkbaharı,
Kanına girdik asude zamanın,
Maveraya indi gözyaşları.
Zaman mı yandı kavruldu,
Yoksa ben mi geç kaldım.
İzlerken beni sessizce,
Kendi gölgemden utandım.
Savruldu bir ömür önümde,
Kırık aynalarda kaldı zaman.
Bir acı çökerde içime,
Maziye her baktığım an.
Sıyrıldı ruhu kayıp sevdaların,
Gözyaşına düştü kan…
Tenimde yeşerir bir mavi sızı,
Seni hatırladığım zaman.
Mazimde bir sevdanın çığlığı,
kondu sema'ya ak güvercinler.
Yeryüzünü öptü hazan,
dünden düştü yönüme gölgeler.
Kurudu güneş sefil gölgemde,
Gözlerimde eridi mehtap;
Bir hayat ki gizli muamma,
Yazgısı eflatun, sonu serap…
Acımasızca harcadım emaneti,
Ağlarken üstümde bulutlar.
Katran döküp serptim merhameti,
Bahtıma kaldı şimdi sonbahar.
Uzaktan sam yelleri esti;
Rengim değişti, ne çare hey hat;
Bu asi sonbahar önümü kesti,
Dönemem geri sevgili hayat…
Günün hükmü geçti,
Artık beni yakmıyor.
Beklemeyin sakın beni,
Sonbahar bırakmıyor.
SAFFET ÇAKIR