BEN SANA ŞİİRLER YAZSAYDIM
Ben sana şiirler yazsaydım
Bir kayısı ağacının altında
Kuş cıvıltılarının senfonisiyle
Bir nehir kenarında
Gizlice gelip kapasaydın gözlerimi
Ellerinden tanısaydım seni
İçime düşseydi kokun.
Ne olur bir daha uzan ruhuma dokun!
Ben sana şiirler yazsaydım
Bir kayısı ağacının altında
Uzaktan ayak sesini alsaydım
Koşsaydım sana ayaklarıma dikenler batsa da
Sarılsaydık, dünya dönmeseydi dursaydı o an
Irmaklar bizim şarkımızı söylerken
Semada kuşlar bizi seyretseydi
güneş göz kırpsaydı bir seher vakti.
Ben sana şiirler yazsaydım
Bir kayısı ağacının altında
‘’Babam beni sana vermiyor’’
Kaçır beni, deseydin!
Kaçsaydık el ele dağlara doğru
Bir dağ başında yağmurdan evimiz olsaydı
Ben saçlarının gölgesinde ısınırdım
Yüzünün aydınlığıyla ay bile çeker giderdi
Dizine koyarken başımı
en güzel masalım sen olurdun
Ve seni seyretseydim
gözlerim yorgun düşene kadar.
Ve ben sana şiirler yazsaydım
Bir kayısı ağacının altında…
Susadığımda avuçlarınla içirseydin yudum yudum
Beydağından süzülen ırmaktan...
Kim bilir güneş bile sıcak değildir
Yüreğinin sıcaklığı kadar.
Ömrüme düşmedi güneş sevdiğim
Gözlerinin aydınlığı kadar.
Sana selam söylesin yedi dağın kuşları
Gelir mi bu kuşlar sana kadar
Bil ki beyhude yaşadım
Bu ana kadar
Ben aşkı tanımadım bil ki sevdiğim
Seni tanıyana kadar..!
SAFFET ÇAKIR